Op een donkere en stormachtige nacht terwijl de donder rommelde en de bliksem flitste, had een kleine jongen genaamd Kai een vreselijke enge ontmoeting met een monster. Hij was diep in slaap in zijn bed toen hij plotseling wakker werd en het wezen boven hem uittorende.
Kai’s hart ging tekeer toen hij probeerde weg te komen van het monster. Hij sprong uit bed en rende naar de deur, maar het monster volgde hem, zijn tentakels kronkelend en zwaaiend terwijl hij bewoog. Kai voelde dat hij heel langzaam bewoog, hij keek naar beneden en zag tot zijn schrik dat de grond ineens veranderd was in kleverige stroop. Hij kon nauwelijks bewegen en het monster kwam steeds dichterbij… Maar Kai had geluk en was als eerste bij de deur, hij sloeg hem snel achter zich dicht. Maar het monster opende de deur en begon Kai weer te achtervolgen.
Kai was doodsbang. Hij rende door de gang, het monster hem op de hielen. Hij draaide zich om en rende de trap af, maar het monster was er nog steeds, zijn gloeiende ogen strak op hem gericht.
Kai dacht snel na. Hij moest een manier bedenken om te ontsnappen. Hij rende naar de keuken en pakte een koekenpan en zwaaide ermee naar het monster zo hard als hij kon. Maar het monster lachte alleen maar en kwam steeds dichterbij.
Kai had geen opties meer. Hij sloot zijn ogen en zette zich schrap voor het ergste. Maar toen hij ze opendeed, zag hij dat het monster verdwenen was.
Kai hapte naar adem van opluchting. Het was allemaal maar een nare droom! Hij had de afgelopen dagen griep gehad en de koorts had hem een angstaanjagende nachtmerrie bezorgd. Het was zo levendig en onaangenaam dat hij dacht dat het echt was.
In de daaropvolgende dagen herstelde Kai geleidelijk van de griep. En hoewel hij het monster nooit vergat, was hij blij te weten dat het maar een droom was. Het einde.
