Bart de Beer had de hele winter lekker in zijn knusse hol gezeten, dromend van de lente en alle avonturen die in het verschiet lagen. Naarmate de dagen langer werden en de zon begon te schijnen, wist Bart dat het tijd was om wakker te worden uit zijn lange winterslaap.
Hij rekte zich uit en geeuwde en klom uit zijn hol, knipperend in de felle zon. De wereld buiten zag er anders uit dan toen hij ging slapen: de sneeuw smolt en het gras begon groen te worden. “Hallo wereld! Ik ben terug en klaar om te verkennen!” schreeuwde Bart.
Bart besloot dat hij eerst wat te eten zou gaan zoeken. “Ik heb de hele winter niet gegeten en ik heb echt honger!” dacht hij. Bart dwaalde door het bos en vond bessen en noten om van te snoepen, maar hij had het meeste zin in het eten van zalm. Hij kwam bij de rivier en de vissen sprongen uit het water. Hij raakte erg opgewonden en begon te proberen de vis te vangen, maar Bart had zo lang geslapen dat hij was vergeten hoe hij zalm moest vangen! Hij probeerde en probeerde, maar de vis bleef uit zijn klauwen glijden.
Een vriendelijke beer zag hem worstelen en kwam naar hem toe. Ze had een warme glimlach en vriendelijke ogen. “Wat scheelt er?” vroeg ze. ‘Je ziet eruit alsof je moeite hebt om die zalm te vangen.’
Bart vertelde haar hoe hij had geslapen en geslapen en geslapen en dat hij was vergeten hoe hij zalm moest vangen. De beer luisterde meelevend en klopte Bart toen op de rug.
“Maak je geen zorgen!” ze zei. ‘Ik kan je helpen. Ik ben een heel goede visser en ik zal je laten zien hoe het moet. Ik heet trouwens Bella.’
En dus liet Bella de Beer Bart zien hoe hij moest letten op het juiste moment om toe te slaan, hoe hij zijn poten moest gebruiken om de zalm op te scheppen en hoe hij zich stevig moest vasthouden zodat de vis niet weg kon kronkelen. Bart keek en luisterde aandachtig en het duurde niet lang of hij had zijn eerste zalm van het seizoen gevangen!
Bart was blij en dankbaar voor haar hulp en hij besloot haar uit te nodigen om zijn vrienden te bezoeken, hij had ze gemist tijdens zijn lange winterslaap. “Ja laten we gaan” zei Bella. Ze vond Bart leuk en wilde meer tijd met hem doorbrengen.
Bart liep naar het huis van Sandy de Eekhoorn. “Hallo Sandy! Hoe was je winter? Heb je genoeg noten en bessen bewaard om de koude dagen door te komen?” “Hallo Bart! Het is zo goed om je te zien. Ik ben eenzaam geweest zonder je gezelschap. Het was een koude en saaie winter voor mij. Ik ben blij dat je wakker bent zodat we samen op avontuur kunnen gaan. Wie is je nieuwe vriend?” “Dit is Bella de Beer, ze heeft me geleerd hoe ik zalm moet vangen. Kun je het geloven? Ik was vergeten hoe ik het moet doen tijdens mijn winterslaap!” “Oh jij dwaze beer”, antwoordde Sandy. “Leuk je te ontmoeten Bella.” En de drie vrienden gingen op pad voor een wandeling door het bos.
Bart snoof de lucht op en glimlachte. Hij rook de zoete geur van bloemen en de frisheid van de lentebries. Hij was opgewonden om alle nieuwe groei te verkennen en te zien wat het bos voor hem in petto had.
De vrienden maakten een lange wandeling door het bos en verwonderden zich over alle bezienswaardigheden en geluiden van de lente. Ze zagen babyvogels fluiten in hun nesten, kabbelende beekjes met smeltende sneeuw en bloemen die begonnen uit te lopen. En ze kwamen hun vriend Vos tegen. “Hallo Vos! Ga je mee op onze wandeling? We genieten van de eerste tekenen van de lente!” Dus Vos deed mee en de vier dieren genoten van een mooie boswandeling.
Toen de zon onderging, ging Bart moe maar voldaan terug naar zijn hol. Hij wist dat hij een hele zomer vol avonturen voor de boeg had, en hij kon niet wachten om te zien wat de toekomst in petto had.
Terwijl hij ging slapen, dacht hij aan zijn nieuwe vriendin Bella de Beer, glimlachte in zichzelf en fluisterde: “De lente is de beste tijd van allemaal.”
