Er waren eens, in een klein stadje ver weg, twee zeer nieuwsgierige kinderen, Jack en Nell. Toen de winter aanbrak en Kerstmis naderde, dansten hun gedachten rond met de droom om het huis van de Kerstman te bezoeken en te begrijpen hoe hij erin slaagde cadeaus te maken voor alle kinderen over de hele wereld.
Dus begonnen ze aan een gewaagde reis, waarbij ze bevriezingen, zeestormen en sneeuwbanken overleefden, om de Noordpool te bereiken. Eindelijk, na wat een eeuwigheid leek, stonden ze voor de besneeuwde woning van de Kerstman.
“Hallo daar! Jullie zijn ver van huis, ho,ho,ho”, lachte de Kerstman, terwijl zijn ronde buik mee heen en weer schudde.
“We wilden je bezoeken en zien waar je alle cadeautjes maakt,” antwoordde Jack.
Hoewel ze tijdens hun reis talloze beproevingen hadden doorstaan, vervulde de aanblik van het huis van de Kerstman en de magie daarbinnen hen met vreugde en warmte. De Kerstman, altijd gemoedelijk en goedgehumeurd, heette hen welkom en legde uit dat het niet alleen maar leuk was om Kerstman te zijn.
Om hen heen was het huis gevuld met allerlei wonderen. Er werden poppenjurken genaaid, tinnen hoorns werden gefabriceerd en er werden dansende teddyberen in elkaar gezet. De Kerstman was druk bezig met het oplossen van problemen en ervoor te zorgen dat alles perfect was voor de komende kerst.
Tot hun grote verbazing ontdekten de kinderen dat zelfs de Noordpool zijn uitdagingen kende. Een van de rendieren van de kerstman, Prancer, was gewond geraakt, en de honden van de Kerstman waren per ongeluk losgeraakt en begonnen nu de houten dieren voor de speelsets van Noah’s Ark op te eten!
Ondanks alle chaos en luidruchtigheid bleef de Kerstman onverschrokken en pakte hij vrolijk elk probleem aan. Mevrouw Kerst, een uitstekende naaister en zelf een uitstekende probleemoplosser, hielp waar ze maar kon.
Jack en Nell beseften al snel dat het helemaal geen gemakkelijke taak was om de Kerstman te zijn! Er was zoveel te doen en er waren zoveel problemen op te lossen. Ze leerden dat er achter alle magie en vreugde die de Kerstman bracht, veel hard werk en toewijding zat.
Toen ze de Kerstman met al zijn verantwoordelijkheden zagen, uitten ze hun zorgen. “Ik zou denken dat je zenuwachtig zou worden, kan je dan nog wel eten?” zei Jack bezorgd.
De Kerstman grinnikte alleen maar en antwoordde: “Oh, ik kan niet dun worden! Mensen houden het meest van een dikke Kerstman. Dus eten is geen probleem!” Zijn optimistische geest was standvastig ondanks de chaos om hem heen.
Aan het einde van hun bezoek hadden Jack en Nell een hernieuwd respect voor de Kerstman. Ze keerden terug naar huis, hun hart gevuld met de geest van Kerstmis. Ze beseften dat de ware vreugde schuilt in het geven, en dat elk beetje moeite telt om iemands dag mooier te maken.
En wat de Kerstman betreft, hij bleef vreugde verspreiden, onvermoeibaar doorwerken tot kerstavond, en ervoor zorgen dat elk kind over de hele wereld zijn geliefde cadeautjes ontving. Ondanks alle chaos en het harde werken bleef hij lachen, zijn hart vol liefde voor kinderen overal ter wereld.
Vanaf dat moment, telkens wanneer Jack en Nell een prachtig ingepakt kerstcadeau zagen, herinnerden ze zich hun avontuur bij de Kerstman en het liefdevolle, onvermoeibare werk dat in elk cadeau zat.
En als ze, op elke kerstavond opnieuw, hun ogen sloten, konden ze bijna de hartelijke lach van de Kerstman horen weerklinken vanaf de Noordpool: “Ho, ho, ho! Vrolijk kerstfeest voor iedereen, en voor iedereen een goede nacht!”
