Op een ochtend stond Moeder Natuur voor de deur van haar huis en keek uit over de wereld. De heerschappij van koning Winter was voorbij en hij was teruggekeerd naar zijn huis op de Noordpool; en de lente kwam over de heuvel, met haar drie kleine helpers om Moeder Natuur een bezoekje te brengen.
Laten we eens kijken wie deze helpers waren. Eerst was er de guitige Maart met zijn roze wangen en zijn krullende haar dat wapperde in de wind die overal om hem heen waaide. Vervolgens kwam baby April met haar schort vol viooltjes, narcissen en groen gras. Een deel van de tijd glimlachte ze lief, en een deel fronste ze tot grote tranen elkaar over haar wangen joegen. Als laatste kwam Mei, tikkertje spelend met de zonnestralen, tot aan haar knieën dwalend in de bloemen, en roepend naar de vogels die om haar heen zongen.
Moeder Natuur zag ze aankomen en mompelde: “Wat een vieze wereld heeft koning Winter achter zich gelaten! Die moet worden opgeruimd voordat de kleine meisjes, April en Mei, komen, maar Maart zal me daar vast wel bij willen helpen.”
Ze wenkte de dartele jongen die de heuvel af kwam rennen om te zien wat ze wilde. “Ik heb wat regen nodig om al die vuile sneeuw weg te spoelen”, zei ze. Dus floot Maart naar de Oostenwind, die de regenwolken samen blies, en al snel waren de kleine regendruppels druk aan het werk om de vloeren van de wereld te wassen, en in korte tijd was de sneeuw helemaal verdwenen. Toen wilde Moeder Natuur dat de hemelplafonds schoongemaakt werden, dus deze keer floot Maart naar de Westenwind die de wolken-spinnewebben uit de lucht begon te vegen tot de vrolijke oude zon weer glimlachte en Moeder Natuur een heldere “goedemorgen” toe scheen.
“Nu Maart”, zei ze, “is er nog één ding dat je kunt doen om te helpen. Je moet beginnen met het werk van baby April.” Toen maakte Maart, met de Zuidenwind om hem te helpen, de zaden wakker, fluisterde tegen de bomen dat ze moesten beginnen te ontluiken, liet de beekjes zingen en riep de roodborstjes terug uit het zuiden.
Toen zijn bezoek voorbij was, bedankte Moeder Natuur hem dat hij haar zo goed had geholpen tijdens alle eenendertig dagen die hij bij haar had doorgebracht, en ze zei hem dat ze hem weer zou laten komen als haar volgende schoonmaakdag aanbrak.
