Er waren eens in een kleine, rustige stad een broertje en een zusje, genaamd Ricky en Sienna. De zon begon net op te komen op een heldere, warme moederdagochtend. Ricky, de oudere broer van tien, en Sienna, de jongere zus van zeven, waren weken bezig geweest met het plannen van de perfecte verrassing voor hun geliefde moeder.
Ze hadden een uitgebreid ontbijt op bed gepland, compleet met haar favoriete pannenkoeken, vers fruit en een boeket kleurrijke bloemen. Ze wilden hun moeder laten zien hoeveel ze van haar hielden en alles waardeerden wat ze voor hen deed.
De broer en zus sprongen uit bed, enthousiast om aan het werk te gaan. Ze liepen op hun tenen naar de keuken, voorzichtig om hun moeder niet wakker te maken. Ze fluisterden met elkaar en verdeelden de taken onderling. Ricky zou de pannenkoeken klaarmaken terwijl Sienna de leiding had over het fruit en de bloemen.
“Ricky, we moeten heel stil zijn zodat mama niet wakker wordt,” fluisterde Sienna, haar ogen wijd opengesperd van opwinding.
“Ik weet het. We gaan er de beste Moederdag ooit van maken,” antwoordde Ricky met een grijns.
Toen Ricky het pannenkoekenbeslag begon te mixen, stootte hij per ongeluk de meelbus om, waardoor hij de inhoud over het aanrecht en de vloer morste. Ze wisselden paniekerige blikken uit, maar besloten door te gaan met hun missie.
“Oeps! Ik zal dit later opruimen. Laten we ons voorlopig concentreren op het maken van de pannenkoeken,” zei hij terwijl hij probeerde het meel van het aanrecht te vegen.
Ondertussen deed Sienna haar best om bij de hoogste plank in de voorraadkast te komen om een pot honing te pakken voor de fruitsalade. Helaas gleed de pot uit haar handen en viel op de grond, overal sijpelde honing.
“Oh nee! Wat moeten we nu doen?” riep Sienna, haar ogen vulden zich met tranen.
“Het is oké. Laten we dit gewoon opruimen en doorgaan,” stelde Ricky haar gerust.
Na nog wat ongelukjes, waaronder een omgevallen pak melk en een gevallen ei, lag de keuken in puin. De broer en zus begonnen zich ontmoedigd te voelen, bang dat hun verrassing verpest was. Ze werkten samen om hun rotzooi op te ruimen, maar het leek een nooit eindigende taak.
“Mam zal zo van streek zijn als ze deze rotzooi ziet,” snikte Sienna terwijl ze haar tranen wegveegde.
“Misschien moeten we het gewoon opgeven. We hebben ons best gedaan,” zei Ricky.
Op dat moment hoorden ze het gekraak van een deur die boven openging. Hun moeder werd wakker. Ze wisselden angstige blikken uit, wetend dat ze geen tijd meer hadden.
Hun moeder liep de keuken in en keek in het rond. Meel bedekte het aanrecht en de vloer, honing was over de tegels gesmeerd en de gootsteen stond vol met vuile vaat.
“Wat is hier gebeurd?” vroeg ze.
“We wilden je verrassen met ontbijt op bed, maar alles ging mis”, bekende Ricky.
“Het spijt ons echt, mam,” voegde Sienna eraan toe.
Hun moeder bekeek de rotzooi en keek toen naar haar kinderen. Ze knielde neer en trok hen in een warme omhelzing, haar hart zwellend van liefde voor haar twee kleine helpers.
“Oh, mijn lieverds. Ik kan zien hoe hard jullie allebei hebben gewerkt om deze dag speciaal voor mij te maken. Het is de gedachte die telt, en ik kan me geen beter cadeau wensen dan jullie liefde en inzet,” zei ze en kuste hun voorhoofden.
Ricky en Sienna keken op naar hun moeder. “We houden zoveel van je, mam,” zeiden ze in koor.
“Ik hou ook van jullie allebei. Laten we nu samen deze rotzooi opruimen, en dan kunnen we als gezin ontbijten,” stelde ze voor, haar ogen fonkelend van liefde. Ze stroopten allemaal hun mouwen op en begonnen de chaos in de keuken aan te pakken.
Terwijl ze aan het werk waren, vulde de keuken met gelach en gebabbel. Ricky deelde het verhaal van de meellawine, terwijl Sienna haar honingcatastrofe vertelde. Hun moeder luisterde met een glimlach en was dankbaar voor haar twee geweldige kinderen.
Toen de keuken eindelijk schoon was, werkte het gezin samen om een heerlijk moederdagontbijt te bereiden. Ricky draaide de pannenkoeken voorzichtig om, terwijl Sienna ijverig het verse fruit waste en in plakjes sneed. Hun moeder zette een pot koffie klaar en dekte de tafel, haar hart boordevol geluk.
Toen het ontbijt klaar was, gingen ze samen zitten en genoten van de vruchten van hun arbeid. De pannenkoeken waren knapperig en goudbruin, het fruit was zoet en sappig en de koffie was sterk en aromatisch. Terwijl ze aten, praatten ze over hun favoriete herinneringen en plannen voor de komende dag.
Na het ontbijt besloot de familie om de dag in het park door te brengen en te genieten van het mooie weer. Ze speelden spelletjes, aten een picknick en genoten gewoon van elkaars gezelschap. Toen de zon onderging, wandelden ze hand in hand naar huis, hun hart vol liefde en dankbaarheid.
Die avond, terwijl hun moeder de kinderen in bed stopte, kuste ze hen welterusten en fluisterde: “Bedankt voor het zo speciaal maken van deze Moederdag. Ik hou meer van jullie dan woorden kunnen zeggen.”
“Wij houden ook van jou, mam,” antwoordden ze slaperig terwijl hun ogen dichtvielen.
