Er was eens een peperkoekmannetje, in een gezellige bakkerij, wat per ongeluk te lang in de oven gelaten werd. Toen hij eruit kwam, was hij niet meer de kleine en heerlijke lekkernij die hij ooit was. Hij was gegroeid tot een reusachtig, intimiderend wezen.
In het begin waren de andere zoetigheden in de bakkerij verbaasd over de grootte en kracht van het reusachtige peperkoekmannetje. Maar naarmate de tijd verstreek, begonnen ze geïrriteerd te raken door zijn gedrag. Het peperkoekmannetje was erg trots en opschepperig, denkend dat hij beter was dan de rest.
Op een dag besloten de andere zoetigheden in de bakkerij dat ze genoeg hadden van de arrogantie van het reusachtige peperkoekmannetje. Ze bedachten een list om hem buiten de bakkerij te sluiten, waardoor hij diep bedroefd en alleen achterbleef.
Het reusachtige peperkoekmannetje dwaalde door het bos, op zoek naar een veilig en gelukkig thuis. Hij probeerde zich te nestelen in een berenhol, maar de beer joeg hem boos weg omdat hij wakker was gemaakt. Hij probeerde een vossenhol, maar de vos was hongerig en begon aan zijn arm te knabbelen. Hij probeerde zelfs in een grot te slapen met de vleermuizen, maar hij werd een beetje misselijk van het op zijn kop hangen.
Terwijl het reusachtige peperkoekmannetje verder dwaalde, raakte hij volledig verdwaald. Hij was koud, hongerig en eenzaam, en hij had spijt van zijn trotse en opschepperige gedrag.
Net toen hij op het punt stond de hoop op te geven, zag hij in de verte een vertrouwd licht. Het was de bakkerij! Met zijn hoed in de hand keerde het reusachtige peperkoekmannetje terug naar de bakkerij, waar hij zich voor zijn gedrag verontschuldigde bij de andere zoetigheden.
Tot zijn verbazing vergaven de andere zoetigheden hem en verwelkomden hem met open armen terug. Vanaf die dag leefden ze allemaal gelukkig samen, genietend van elkaars gezelschap en werkten samen als een team om de bakkerij zo goed mogelijk te maken.
