Op een dag verliet een Konijn zijn huis om op zoek te gaan naar een diner van klavers. Maar hij vergat zijn deur op slot te doen. Terwijl hij weg was, wandelde een Wezel, op zijn gemakje, naar binnen en nam de tijd om het zichzelf naar de zin te maken. Toen het Konijn terugkwam, stak de Wezel net zijn neus buiten de deur om wat frisse lucht op te snuiven.
Het Konijn werd, zeker voor een Konijn, behoorlijk boos en verzocht de Wezel te vertrekken. Maar de Wezel was uitermate tevreden. Hij had zijn zaakjes nu net, voor altijd, goed geregeld.
Een wijze oude Kat hoorde de onenigheid en bood aan om het op te lossen.
“Komen jullie eens dichterbij”, zei de Kat, “Ik ben namelijk heel doof. Breng jullie monden dicht tegen mijn oren aan en vertel me dan de feiten.”
Het nietsvermoedende paar deed wat hun werd gevraagd en in een oogwenk greep de Kat hen beiden met haar klauwen. Niemand kon ontkennen dat de onenigheid nu voorgoed opgelost was.
