Er woonde eens in een klein dorpje, verscholen tussen glooiende heuvels, een goedhartige weduwe genaamd Elara met haar twee kinderen, Anna en Pavel. Hun huis was een eenvoudige hut, gezellig gemaakt door hun liefde en gelach. De familie had weinig rijkdom, maar ze waren rijk van geest en vriendelijkheid.
Op een heldere zomerdag, terwijl de zon door de bladeren danste, tuimelde een kleine dennenappel, gedragen door een speels briesje, hun huis binnen en nestelde zich op de aarden vloer. Geïntrigeerd door dit onverwachte geschenk van de natuur plantten Anna en Pavel, met de hulp van hun moeder, de dennenappel in een hoek van hun huis.
Terwijl de dagen weken werden, begon de dennenappel te ontkiemen, tot grote vreugde van de kinderen. Elke ochtend gaven ze het kleine jonge boompje gretig water en fluisterden ze hem hoop en dromen toe. Naarmate de maanden verstreken, groeide het jonge boompje uit tot een prachtige dennenboom, waarvan de takken zich uitstrekten als armen die klaar stonden om de wereld te omhelzen.
Terwijl de winterkou het dorp in een sneeuwdeken hulde, naderde het seizoen van Kerstmis. De ogen van de kinderen fonkelden van opwinding bij de gedachte dat ze hun eigen kerstboom zouden hebben. Hun vreugde was echter ook doorspekt met droefheid, want ze wisten dat ze zich de glinsterende versieringen die de bomen in andere huizen sierden niet konden veroorloven.
In de stilte van de hut luisterde een groep spinnen, die onderdak hadden gevonden tegen de winterkou, naar de wensen van de kinderen. Geroerd door hun onschuld en de vriendelijkheid van de familie bij het delen van hun huis, besloten de spinnen iets speciaals voor hen te doen.
Onder de zachte gloed van de maan sponnen de spinnen hun web en vlechtten ze hun fijne draden over de takken van de boom. Ze werkten de hele nacht onvermoeibaar door en bedekten de boom met een tapijt van zilveren draden en zilveren en gouden sterren.
Toen het eerste licht van de kerstochtend door het raam naar binnen scheen, werden de kinderen wakker en haastten zich om naar hun boom te kijken. Tot hun verbazing was de boom veranderd. De spinnenwebben glinsterden in het zonlicht en waren veranderd in prachtige gouden en zilveren sterren, sprankelend als diamanten.
Elara en haar kinderen keken vol ontzag naar de boom, hun hart gevuld met verwondering en dankbaarheid. De Kerstspin, zoals ze liefdevol hun nachtelijke weldoener noemden, had niet alleen hun boom versierd, maar ook hoop en vreugde in hun leven gebracht.
