Er was eens, in een bos niet zo ver hier vandaan, een kleine spin die Spike heette. Spike hield van allerlei leuke activiteiten, maar er was één activiteit die hij heel graag wilde proberen: schaatsen!
Dus op een koude winterdag ging Spike op zoek naar acht kleine schaatsen voor zijn acht pootjes. Maar waar hij ook keek, hij kon gewoon geen schaatsen vinden die klein genoeg voor hem waren. Hij zocht onder boomstammen en stenen, in boomtoppen en grotten, onder de sneeuw en onder de modder, maar kon geen schaatsen vinden.
Spike begon een beetje ontmoedigd te raken, maar hij gaf niet op. Hij vroeg iedereen die hij ontmoette of ze wisten waar hij schaatsen kon vinden.
‘Het spijt me, Spike,’ zeiden de vogels. “We hebben geen schaatsen, en zelfs als we die wel zouden hebben, zouden we niet weten hoe we moeten schaatsen.”
‘Het spijt me, Spike,’ zeiden de eekhoorns. “We hebben ook geen schaatsen en we zijn veel te bang om uit te glijden en te vallen op het ijs.”
Spike begon te denken dat hij nooit zou kunnen schaatsen. Maar toen kreeg hij een idee. Hij zou naar de ijsbaan gaan en kijken hoe de andere dieren aan het schaatsen waren!
Dus haastte Spike zich naar de ijsbaan en hij keek toe hoe herten, wolven en beren ronddraaiden en gleden op het ijs. Het zag er zo leuk uit! En toen zag hij zijn oplossing. Er was een lange, grote duizendpoot met honderd pootjes en hij droeg honderd kleine schaatsen. Spike haastte zich naar de duizendpoot en legde zijn probleem en zijn wens uit. “Oh jee!” zei de duizendpoot, “acht van mijn schaatsen mag je nemen, ik heb er honderd en kan er heus acht missen.” De vriendelijke duizendpoot gaf de spin niet alleen de schaatsen, maar hij bood ook aan om hem te helpen de schaatsen aan te trekken en hem een paar lesjes te geven.
Opgewonden trok Spike zijn nieuwe schaatsen aan en begaf zich naar de bevroren vijver. Het was natuurlijk een grappig gezicht, terwijl Spike wiebelde en zwaaide op het ijs, zijn benen gleden allemaal in verschillende richtingen, terwijl hij probeerde het schaatsen onder de knie te krijgen. Maar met een beetje oefening en hulp van zijn nieuwe vriend, werd hij al snel een pro, glijdend en tollend over het ijs, net als de andere dieren.
Vanaf die dag stond Spike bekend als de beste schaatser van het hele bos. En hij was zo trots op zijn piepkleine schaatsen dat hij ze overal droeg, zelfs op de warmste zomerdagen.
