Er was eens, in een koud en besneeuwd land hier ver, ver vandaan, een familie pinguïns. Moeder, vader en hun kleine pinguïn kuiken maakten deel uit van een grotere kolonie pinguïns die allemaal samenwoonden in een grote, besneeuwde gemeenschap.
Elke dag namen moeder of vader afwisselend de taak op zich om de oceaan in te gaan om vis en andere zeevruchten te verzamelen voor hun gezin. Het was hard werken, maar ze waren sterk en vastbesloten om voor hun kuikentje te zorgen.
Wanneer ze terugkwamen uit de oceaan, voerden ze het kuikentje met het voedsel, zodat het goed gevoed en gezond was. De ouders konden hun eigen kuikentje herkennen aan zijn kenmerkend geroep, en voedden alleen hun eigen kuiken, aangezien elk kuiken zijn eigen unieke geroep had die alleen hun ouders konden herkennen.
Het pinguïn kuikentje bleef intussen op het land en speelde met zijn vrienden, rolde rond in de sneeuw en had een geweldige tijd. Het was altijd enthousiast om zijn ouders te zien wanneer ze terugkwamen uit de oceaan, en wachtte gretig op hun vangst.
Hoewel moeder en vader weinig hadden, waren ze tevreden omdat ze elkaar hadden, eten om te eten en een warm en gezellig thuis om in te wonen. Ze waren dankbaar voor wat ze hadden en hielden meer van hun kleine gezin dan van al het andere in de wereld.
Terwijl het pinguïn kuikentje groter en sterker werd, begon het ook zijn ouders te helpen bij het verzamelen van voedsel uit de oceaan. Het leerde zwemmen en duiken in het diepe water, en werd al snel een expert in het vangen van vis en andere heerlijke lekkernijen.
Samen werkten de pinguïn familie hard om voor elkaar te zorgen, en ze waren gelukkig en tevreden in hun besneeuwde thuis. En hoewel de dagen lang waren en het werk moeilijk wisten ze, dat zolang ze elkaar hadden, ze elke uitdaging die ze tegenkwamen aankonden.
