Toen Kerstmis naderde, heerste er in het bos grote opwinding. De dieren liepen druk heen en weer, om zich voor te bereiden op de grote dag. De sneeuw viel zachtjes, en bedekte de grond met een zachte, witte deken.
Te midden van al deze drukte stond er één boom die opviel. Het was een hoge, majestueuze boom, met takken die tot aan de hemel reikten. Maar wat deze boom echt bijzonder maakte, was het feit dat het een Magische Kerstboom was!
Elk jaar vroeg de Magische Kerstboom de kinderen om hun meest kostbare bezit te delen. In ruil daarvoor zou de boom iets speciaals teruggeven.
Op een dag kwam er een klein meisje naar de boom toe. Ze had een klein speelgoedelfje bij zich, dat ze zelf had gemaakt.
“Wat is je meest kostbare bezit, lief meisje?”, vroeg de boom aan het meisje.
Het meisje aarzelde, maar toen keek ze naar de boom. Hij was kaal en onversierd, en ze had medelijden met hem. Dus ze haalde haar speelgoed tevoorschijn en zei: “Het is dit kleine speelgoedelfje. Ik heb het zelf gemaakt.”
“Hang het maar op als versiering”, zei de boom.
Het meisje deed wat haar gezegd werd, en hing het speelgoed aan één van de takken. Terwijl ze dat deed, voelde ze een warme gloed in haar hart.
Toen ze thuiskwam, was ze verbaasd te zien dat haar huis omringd was door speelgoed. De Magische Kerstboom had haar goed beloond voor het delen van haar kostbare bezit.
Op een andere dag kwam er een oude vrouw naar de boom toe. Ze had een foto van haar vermiste zoon bij zich, die al vele jaren zoek was.
“Wat is je meest kostbare bezit, lieve vrouw?”, vroeg de Magisch Kerstboom.
“Het is deze foto van mijn zoon”, zei de vrouw, met tranen in haar ogen. “Ik heb zo lang naar hem gezocht.”
“Hang het maar op als versiering”, zei de boom.
De vrouw deed wat haar gezegd werd, en hing de foto aan één van de takken. Toen ze dat deed, voelde ze een sprankje hoop in haar hart.
Toen ze thuiskwam, zag ze tot haar grote verbazing haar zoon in de woonkamer zitten. De magische Kerstboom had haar herenigd met haar vermiste zoon.
Maar niet iedereen was eerlijk tegen de Magische Kerstboom. Op een dag kwam er een slimme jongeman naar de boom toe. Ook hem werd gevraagd wat zijn meest kostbare bezit was, maar in plaats van de waarheid te vertellen, vertelde hij een leugen.
Hij was verliefd op een meisje, en zij had hem een klein briefje gegeven als teken van haar genegenheid voor hem. Maar hij was te bang om over zijn gevoelens te praten, dus hij vertelde de boom over een knikker die hij had gekregen van een jongen, die hij helemaal niet aardig vond.
“Hang het maar op als versiering”, zei de boom.
De jongeman deed wat hem gezegd werd, en hing de marmeren knikker aan één van de takken. Toen hij dat deed, voelde hij een steek van spijt in zijn hart.
Toen hij thuiskwam, ontdekte hij tot zijn grote schrik dat de jongen die hem de knikker had gegeven vanaf nu in hun huis zou wonen. De Magische Kerstboom had hem gestraft voor het liegen.
De Magische Kerstboom bleef steeds degenen belonen die eerlijk waren en strafte degenen die leugens vertelden. En toen Eerste Kerstdag aanbrak, was het bos gevuld met vreugde en geluk. De dieren vierden feest, en de Magische Kerstboom schitterde helder, hij was een prachtig symbool van de magie en verwondering van het seizoen!
