Er was eens, in een land vol verwondering en betovering, een eend die naar avontuur verlangde. Dag in dag uit staarde hij uit over zijn kleine vijver en droomde ervan de wereld daarbuiten te verkennen. Op een dag, terwijl hij zijn vriend, de kangoeroe, door de velden en over het water zag springen, trof een idee hem als een bliksemschicht.
Goeie genade!’ riep de eend uit, terwijl hij naar de kangoeroe waggelde. ‘Wat zou ik graag willen dat ik kon springen zoals jij, beste vriend! Mijn leven is een en al verveling in deze vieze vijver, en ik verlang ernaar om de wijde wereld in te gaan.”
Aangeraakt in zijn hart door het verlangen van de eend, stemde de kangoeroe ermee in hem op zijn rug te dragen en zo samen de wereld rond te reizen. Toen ze een mooi plan hadden bedacht, bereidde de eend zich voor op hun reis. Hij breide snel vier sokken om zijn zwemvliezen warm en droog te houden. Hij kocht zelfs een mantel en een sjaal om de kou buiten te houden en er zo onderweg een beetje deftig en verfijnd uit te zien.
In het bleke maanlicht stond de kangoeroe klaar, zijn sterke benen popelden om de wereld te verkennen. “Om ons goed in evenwicht te houden, beste eend, moet je stevig en rustig aan het einde van mijn staart gaan zitten,” adviseerde hij.
Met een grote sprong en nog een sprong begonnen de eend en de kangoeroe aan hun grootse avontuur. Ze reisden over velden en zeeën en bezochten alle belangrijke bezienswaardigheden. Samen verwonderden ze zich over de schoonheid van de wereld en de wonderen die het te bieden had. Ze huppelden de hele wereld drie keer rond, hun hart vervuld van vreugde en hun geest steeg van blijdschap op.
En zo trokken ze door de wereld vol betovering en verrukking en wie zou er nou nog gelukkiger kunnen zijn dan de eend en de kangoeroe? Want zij hadden vriendschap, avontuur en liefde in elkaar gevonden, en hun verhaal zou worden verteld en gekoesterd voor de komende generaties!
