Er waren eens twee onzichtbare vrienden die samen in de lucht leefden, het waren waterstof en zuurstof. Ze dreven altijd rond, maar bleven nooit echt lang ergens.
Op een dag besloten ze dat ze mooi wilden zijn en bewonderd wilden worden, net als de sterren en de wolken. Maar ze wisten niet hoe ze zichtbaar konden worden.
“We moeten een manier vinden om mooi te worden en bewonderd te worden”, zei waterstof.
“Maar hoe?”, vroeg zuurstof. “Wij zijn onzichtbaar”
Waterstof dacht even na, toen had hij een idee. “Ik weet het! We kunnen sneeuwvlokken maken en die op de grond laten vallen. Op die manier zullen de mensen ons kunnen zien en onze schoonheid bewonderen.”
Zuurstof was er niet zo zeker van. “Maar hoe zullen we ervoor zorgen dat de mensen ons zullen bewonderen?”, vroeg hij.
“Wij zullen ervoor zorgen dat elke sneeuwvlok zes kanten heeft”, zei waterstof. “Op die manier zullen ze uniek en speciaal zijn, net als wij.”
En zo werkten waterstof en zuurstof samen om sneeuwvlokken met zes kanten te maken. Ze waren zo trots op hun creaties dat ze blij glimlachen toen ze op de grond vielen.
Toen de sneeuwvlokken de grond bereikten, begonnen de mensen ze op te merken. Ze waren verbaasd over de schoonheid en het unieke van elke sneeuwvlok, en bewonderden ze om hun perfecte zeshoekige vormen!
Waterstof en zuurstof waren opgetogen dat ze eindelijk gezien en bewonderd werden. Ze wisten dat ze de perfecte manier hadden gevonden om mooi en speciaal te zijn, en ze waren blij dat ze hun plek in de wereld hadden gevonden!
