Er was eens een kind genaamd Emily die niets liever deed dan rennen, spelen en verkennen. Ze was een nieuwsgierig en avontuurlijk meisje, maar ze had één groot probleem: ze hield niet van school.
Op school had Emily moeite om stil te zitten, op te letten en de regels te volgen. Ze praatte terug tegen haar leraren, stoorde haar klasgenoten en sloop zelfs uit de klas als ze zich verveelde. Haar ouders en leraren probeerden alles wat ze konden bedenken om haar te helpen, maar niets leek te werken.
Toen de zomer naderde, waren Emily’s ouders ten einde raad. Ze wisten niet wat ze met hun ondeugende kind moesten doen en begonnen zich af te vragen of ze ooit zou leren zich te gedragen. Maar toen kwamen ze op een briljant idee: ze zouden voor het eerst met Emily gaan kamperen.
In het begin aarzelde Emily. Ze wist niet zeker of ze het leuk zou vinden om in een tent te slapen, kampvuur-voedsel te eten en een buiten-toilet te gebruiken. Maar toen ze bij de camping aankwamen en begonnen te verkennen, was ze verkocht. Ze hield ervan om te leren over de planten en dieren die in het bos leefden, en ze was gefascineerd door de manier waarop de sterren ‘s nachts leken te schitteren. Ze leerde zelfs hoe ze haar eigen hut kon bouwen en haar eigen voedsel kon koken op het kampvuur.
Naarmate de dagen voorbijgingen, merkten Emily’s ouders en leraren een grote verandering in haar gedrag. Ze was meer gefocust, meer betrokken en respectvoller dan ze op school was geweest. Ze luisterde naar wat anderen te zeggen hadden, en ze begon zelfs mee te helpen op de camping.
Aan het einde van de zomer waren Emily’s ouders en leraren dolblij om te zien hoeveel ze was gegroeid en veranderd. Ze besloten samen te werken om haar te helpen een balans te vinden tussen de lol en vrijheid van de buitenlucht en de belangrijke lessen in de klas. En met hun steun bleef Emily opbloeien en leren, zowel op school als daarbuiten.
