Op een dag had Anansi grote honger en kon hij niets te eten vinden. Hij besloot een mand en een grote pot mee te nemen en ging naar de kust om te gaan vissen. De spin maakte een vuur voor zijn pot en riep naar de zee: “Hé, grote vissen, kom!” Er kwamen enorme vissen aan en hij ving er een paar en legde ze in zijn mand.
Anansi riep: “Grote vissen, ga weg, kleine vissen, kom!” Toen kwamen er kleinere vissen en hij ving ze ook en legde ze in zijn mand. Anansi herhaalde dit totdat hij zowel zijn pot als mand met vis had gevuld, en zette toen zijn mand opzij. Anansi kookte meteen alle vissen uit de pot en at ze op. Anansi verzamelde toen zijn spullen en ging terug naar zijn huis, onderweg zijn nu lege pot in een struik verbergend. Op een gegeven moment kwam Anansi Tijger tegen op zijn tocht terug naar huis, en hij was bang, omdat Tijger erg intimiderend was. Tijger eiste te weten wat Anansi in zijn mand had.
Anansi antwoordde met zwakke stem dat zijn mand leeg was. Tijger liet de spin zijn gang gaan, maar bleef wantrouwend tegenover Anansi en besloot de spin te bespioneren zodra de twee wat afstand tussen elkaar hadden gekregen. Tijger zag hoe Anansi bij een boom ging zitten en de mand opende met de vis die hij eerder die dag had gevangen. Vervolgens begon Anansi alle vissen die hij had gevangen eruit te halen en glunderde. Tijger sprong toen uit zijn schuilplaats en confronteerde Anansi met zijn bedrog.
Tijger betrapte Anansi op zijn leugen en merkte op dat de spin had gezegd dat hij geen vis had, toen ze elkaar voor het laatst spraken. Anansi verzon echter een excuus en zei dat hij een bad had genomen nadat ze elkaar hadden ontmoet en wat vis had gevangen terwijl hij aan het baden was.
Tijger eiste dat Anansi hem alle vissen zou geven die hij had gevangen, en de spin gehoorzaamde. Tijger verslond alle vissen van Anansi en liet alleen de botten achter voor Anansi om te eten, die hij met tegenzin oppakte en toen maar opat. Anansi klaagde zachtjes dat al zijn harde werk voor niets was geweest en besloot Tijger te bespioneren, met het plan hem voor de gek te houden. De twee vervolgden hun weg en zagen een fruitboom; wetende dat Tijger hebzuchtig was, merkte Anansi op dat er mooie vruchten aan de boom zaten. Tijger beval Anansi om in de boom te klimmen en wat fruit te halen, niet op de hoogte van Anansi’s complot. Anansi gaf toe.
Anansi bereikte de top van de fruitboom en zag dat Tijger recht onder hem stond. De spin waarschuwde Tijger dat hij luizen in zijn haar kon zien. Tijger viel voor Anansi’s list en eiste dat Anansi de luizen voor hem zou vangen, maar Anansi vertelde Tijger dat hij hem nodig had om eerst tegen de boom te leunen.
Tijger stemde toe en Anansi kwam naar beneden en deed alsof hij op zoek was naar de luizen die hij beweerde te hebben gezien. Al snel was zijn plan succesvol! Tijger viel in slaap terwijl Anansi dat deed, vanwege hoe lang het was, en de spin verspilde geen tijd met het vastbinden van Tijger’s haar aan de fruitboom. Toen hij klaar was, maakte Anansi Tijger wakker en vertelde hem dat hij geen andere luizen in zijn haar kon vinden. Tijger eiste dat Anansi ze allemaal zou vangen, maar Anansi weigerde hem te helpen. Tijger probeerde Anansi in woede aan te vallen, maar hij zat vast.
Tijger realiseerde zich wat Anansi echt had gedaan terwijl hij sliep en beval Anansi zijn haar los te maken, maar Anansi weigerde dat en beschimpte Tijger, opscheppend dat hij hem als een varken had vastgebonden. Anansi was niet langer bang voor Tijger en liet zijn rivaal achter, op weg naar huis. Tijger had echter niet zoveel geluk: een jager zag Tijger al snel bij de fruitboom en doodde hem.
