Zuster Alligator en juffrouw Modderschildpad waren altijd buitengewoon goede vrienden geweest en hielpen elkaar altijd uit de problemen. Op een dag kwam juffrouw Modderschildpad opgewonden naar zuster Alligator toe.
“Kijk, mijn beste vriendin, ik ga picknicken aan de andere kant van de grote vijver, en ik wil dat je me helpt!” zei ze.
“Nou, ik ben hier nu eenmaal dus ik kan wel wat voor je doen. Vertel me maar gewoon hoe ik je van dienst kan zijn”, antwoordde zuster Alligator, terwijl ze lui haar slaperige ogen opendeed.
“Je bent een wonderbaarlijk goede buur,” verklaarde juffrouw Modderschildpad, “en ik vroeg me af of je het erg zou vinden om al mijn jonge vrienden, de moerasschildpadden, op je grote rug over de vijver te dragen? Het zou je maar een minuutje kosten om ons over te zwemmen, en als we zouden proberen om de vijver heen te gaan, ben ik bang dat Oude Mevrouw Wilde Kat ons onderweg zal inhalen. Je weet dat ze altijd probeert ons modderschildpadden te grazen te nemen….”
De slaperige ogen van zuster Alligator gingen wijder open.
“Ik heb een beter idee!” riep ze uit. “Stuur Oude Mevrouw Wilde Kat maar een uitnodiging om naar de picknick te komen. Dan zwem ik de vijver in en duik onder en verdrink haar, want jullie modderschildpadden kunnen allemaal zelf zwemmen.”
Juffrouw Modderschildpad lachte zo hard dat ze de tranen uit haar ogen moest vegen.
“Zuster Alligator, jouw slaperige oude hoofd zit niet voor niets op je lichaam! Je hebt duidelijk toch wel een paar hersens! Dat is precies het goede idee om Oude Mevrouw Wilde Kat weg te krijgen! Ik zal graag een tapijt maken van haar zachte vacht.”
Dus stuurde Juffrouw Modderschildpad een uitnodiging naar Oude Mevrouw Wilde Kat, in grootse stijl op een druivenblad geschreven. Er stond ik dat er een groot diner zou zijn, en waar dat zou zijn, en dat zuster Alligator hen allemaal op haar rug over de vijver zou dragen.
Toen Oude Mevrouw Wilde Kat de uitnodiging kreeg, mauwde ze tegen meneer Buidelrat die de uitnodiging had gebracht, dat ze wel van de partij zou zijn, maar dat ze heel voorzichtig moesten zijn als ze haar over de vijver droegen, aangezien ze erge reuma had.
Toen meneer Buidelrat haar boodschap aan juffrouw Modderschildpad ging brengen, lachte Oude Mevrouw Wilde Kat zo hard dat ze haar gezicht met haar poten moest verbergen uit angst dat juffrouw Modderschildpad haar zou horen. Ze was namelijk net aan het bedenken hoe ze het beste juffrouw Modderschildpad te grazen kon nemen….
“Wanneer de dag ooit komt dat ik zal dineren met die lage modderschildpadden en alligators, is het tijd voor mij om deze fijne vacht te verliezen. Ze zijn zeker vergeten wie ik ben?! Haha! Wat zouden al mijn kleinkinderen denken van hun grootmoeder die dineert met modderschildpadden?!”
Toen begon ze weer te lachen, en haar kleinkinderen, die in de takken van een grote dennenboom lagen te slapen, kwamen naar beneden om te zien wat haar zo vrolijk maakte.
Oude Mevrouw Wilde Kat danste vrolijk rond met haar poten in haar zij.
“Oh, kinderen,” lachte ze, “we gaan wat plezier maken! De oude juffrouw Modderschildpad probeert je oma over te halen om met haar aan de andere kant van de vijver te dineren. Maak je klaar voor het grote feest, en ik zal reizen op de rug van zuster Alligator, terwijl jullie allemaal vooruit gaan en het avondeten vast opeten.”
“Hoera!” riepen de jonge wilde katten. “We sluipen achter je aan om te zien hoe dat gaat, en dan rennen we snel rond de vijver en eten alles op voordat juffrouw Modderschildpad en zuster Alligator komen.”
Dus Oude Mevrouw Wilde Kat rende naar de vijver, en daar waren juffrouw Modderschildpad en zuster Alligator. Alle kleine modderschildpadden klommen op het alligator-vlot.
“Wees heel voorzichtig, Oude Mevrouw Wilde Kat,” waarschuwde zuster Alligator, “om uw voeten niet nat te maken. U kunt verkouden worden.”
Oude Mevrouw Wilde Kat glimlachte vriendelijk en sprong er op; en toen zwom zuster Alligator weg.
Het was prima reizen zo tot ze ongeveer in het midden van de vijver kwamen. Toen stopte zuster Alligator.
“Het spijt me heel erg,” zei ze beleefd, “maar ik heb krampen, ooh! ooh! Ik moet naar de bodem van de vijver, het kan niet anders.”
En ze dook naar beneden.
Maar Oude Mevrouw Wilde Kat was te snel voor haar. Ze sprong de lucht in en pakte een wijnstok, klom erop en landde uiteindelijk. Toen rende ze door het bos naar de plek waar haar kleinkinderen waren, en daar hadden ze het grootste eetfeest dat je ooit hebt gezien!
Daarna, net toen zuster Alligator en juffrouw Modderschildpad met alle kinderen in zicht kwamen, klom Oude Mevrouw Wilde Kat in een boom en lachte en mauwde naar hen.
En dit is wat ze zei:
“Zuster Alligator en juffrouw Modderschildpad, probeer anderen nooit voor de gek te houden door tegen hen samen te spannen, want dan zult je ontdekken dat je alleen jezelf voor de gek houdt!”
