Er was eens een klein meisje dat Mila heette. Ze had lang, golvend bruin haar en grote, groene ogen die fonkelden in de zon. Ze hield ervan om buiten te spelen met haar vriendjes, boeken te lezen en in haar fantasie op avontuur te gaan.
Maar op een dag gebeurde er iets vreselijks. Mila’s moeder werd erg ziek en ondanks de inspanningen van de doktoren overleed ze. Mila was diepbedroefd. Ze miste haar moeder heel erg en begreep niet waarom ze haar had verlaten.
Na de dood van haar moeder kreeg Mila slaapproblemen. Elke avond voordat ze naar bed ging, stelde ze zich voor dat er zwarte schaduwen uit haar kast kwamen, dat er iemand aan haar bureau zat en dat er iemand voor haar raam stond. Ze was zo bang dat ze niet kon slapen en hoe minder ze sliep, hoe erger haar verbeeldingskracht werd.
Mila probeerde alles om haar te helpen slapen, inclusief slapen met een nachtlampje aan en met alle lichten in haar kamer aan, maar niets werkte. Ze was uitgeput en had het gevoel dat ze vastzat in een oneindige cyclus van angst en bezorgdheid.
Uiteindelijk besloten Mila en haar vader dat het tijd was om met iemand te praten. Ze ging naar een therapeut en ze werkten samen om te begrijpen waarom ze zo bang was. De therapeut besefte al snel dat Mila’s angst voor het donker verband hield met het verlies van haar moeder. Ze verwerkten alle emoties die Mila voelde en langzaam maar zeker begon ze weer te slapen.
Mila leerde dat het oké was om bang en verdrietig te zijn, en dat het belangrijk was om over haar gevoelens te praten. Ze besefte dat hoewel haar moeder niet meer bij haar was, ze altijd haar moeders liefde en herinneringen met zich mee zou dragen, en dat was iets om dankbaar voor te zijn.
Met de hulp van de therapeut en de liefde van haar moeder om haar te begeleiden, kon Mila haar angst voor het donker overwinnen en een vredige nachtrust vinden. Ze droomde van alle mooie avonturen die ze met haar moeder beleefde en de mooie herinneringen die ze deelden.
Vanaf dat moment vergat Mila haar moeder nooit, maar ze leerde leven met de liefde en herinneringen die ze achterliet. En elke avond voordat ze naar bed ging, glimlachte ze toen ze voelde hoe de liefdevolle geest van haar moeder haar omsingelde en beschermde, haar de moed gaf om het donker onder ogen te zien en een goede nachtrust te krijgen.
