Het was een koude, kraakheldere winterdag in de kleine stad Nijmegen. Alle kinderen in de stad waren enthousiast voor de jaarlijkse oliebollenwedstrijd. Dit was het grootste evenement van het jaar, waar kinderen hun bakkunsten konden laten zien en konden concurreren om te zien wie de lekkerste, mooiste en meest symmetrische oliebol kon maken.
De organisatoren van de wedstrijd waren erg streng en stijf. Ze hadden een lange lijst met regels waaraan de oliebollen moesten voldoen. Het beslag moest op een specifieke manier gemaakt worden, het rijzen moest op een exacte temperatuur gebeuren en de oliebol moest voor exact 317 seconden gebakken worden.
Een klein groepje kinderen was een beetje geïrriteerd door de verstikkende regels, maar ze waren vastbesloten om de wedstrijd te winnen. Ze brachten uren door in de keuken, mengen, roeren en meten en probeerden de regels tot op de letter te volgen.
Maar naarmate de dag van de wedstrijd dichterbij kwam, begonnen sommige kinderen een beetje creatief te worden. Eén van hen besloot wat speculaas aan het beslag toe te voegen voor een beetje extra smaak. Een ander deed er hagelslag in voor een kleurexplosie. Een slim kind besloot gewoon een lolly in elke oliebol te doen, gewoon voor de lekker.
Ook was er een kindje dat elke oliebol in een zure mat wikkelde. En nog een ander voegde een handvol smarties toe aan elke Oliebol, gewoon voor een beetje extra zoetheid.
Om eerlijk te zijn, sommige creaties waren lekkerder dan anderen, maar de kinderen hadden veel plezier om hun eigen recepten te bedenken en te experimenteren met nieuwe smaken.
Uiteindelijk kwam de dag van de wedstrijd aan. De kinderen waren nerveus en opgewonden toen ze hun tafels opzetten en hun oliebollen voor de jury tentoonstelden. De jury was een groep ernstig kijkende volwassenen en ze leken een beetje van streek te zijn door de creativiteit van de oliebollen van de kinderen. Ze weigerden ze zelfs te proeven, zeggend dat ze niet volgens de regels gemaakt waren.
Maar een van de juryleden was een echte zoetekauw en hij kon de verleiding niet weerstaan. Hij nam een hapje van elke Oliebol en riep uit: “Dit is heerlijk!” De andere juryleden konden het toen ook niet laten. Al snel proefden ze allemaal de oliebollen en glimlachten van genoegen.
Uiteindelijk wonnen de kinderen die dag de oliebollenwedstrijd niet, maar ze hadden de wedstrijd voorgoed veranderd. Vanaf dat moment was de oliebollenwedstrijd veel leuker en veel lekkerder, dankzij de creativiteit en verbeelding van dit kleine groepje kinderen.
