Er was eens een hele kleine jongen, genaamd Andrés. Hij hield van voetballen, maar de andere jongens in zijn buurt waren veel groter dan hij en lachten hem altijd uit als hij vroeg of hij mee mocht doen met hun spelletjes. Andrés keek vanaf de zijlijn, in de hoop dat ze hem ooit zouden laten meespelen.
Op een dag speelden de grote jongens een potje voetbal in het park en de bal rolde naar de plek waar Andrés zat. Hij pakte de bal en rende naar het doel, langs de grotere jongens die hem probeerden tegen te houden.
Andrés’ kleine formaat en snelle bewegingen maakten het moeilijk voor de oudere jongens om hem te pakken te krijgen, en hij slaagde erin om een prachtig doelpunt te maken. De oudere jongens waren verbaasd over Andrés’ vaardigheden en vanaf die dag lieten ze hem altijd meespelen.
Terwijl Andrés ouder werd, bleef hij oefenen en zijn voetbal-vaardigheden verbeteren. Hij werd de beste speler van de buurt en vervolgens van zijn hele stad. Mensen kwamen, van overal, om te kijken hoe hij speelde en hij won vele trofeeën voor zijn ongelooflijke talent.
Andrés vergat nooit hoe de grote jongens hem hadden uitgelachen toen hij nog klein was, maar hij bewees hun het tegendeel door de beste speler ter wereld te worden. Hij liet zien dat grootte niet uitmaakt en dat iedereen zijn dromen kan waarmaken als hij hard werkt en nooit opgeeft.
