Op een kerstavond stopte de kerstman bij een bepaald huis om de kousen van de kinderen te vullen. Terwijl hij dat deed, zag hij tot zijn verbazing een kleine muis die wakker was en naar hem keek. De kerstman begroette de muis hartelijk en zei: “Vrolijk kerstfeest, kleine vriend.” De muis antwoordde: “Hetzelfde voor u, meneer.” De kerstman vond de aanwezigheid van de muis amusant en zei: “Je bent van harte welkom om te blijven kijken.”
Terwijl de kerstman de kousen met speelgoed vulde, verklaarde hij trots dat er echt niets meer inpaste. Maar de muis dacht daar anders over. Met een twinkeling in zijn ogen suggereerde hij beleefd dat er nog iets was dat hij in de kousen zou kunnen passen. De kerstman, die dacht dat de muis een grapje maakte, lachte en zei: “Weet ik niet hoe ik moet inpakken? Door al die jaren kousen te vullen, had ik de vaardigheid moeten leren.”
De kerstman bood de muis vervolgens een uitdaging aan en gaf hem toestemming om te proberen nog een ding in de kous te stoppen. De muis sloop grinnikend naar de kous en knaagde aan een klein gaatje aan de punt van de kous. Hij keek toen op naar de kerstman en zei: “Alsjeblieft, beste kerstman, ik heb er nog één ding in gedaan. Want je zult toegeven dat dat kleine gaatje er eerder niet in zat.”
De kerstman kon niet anders dan lachen om de slimme grap van de muis en beloofde hem een kerstkaas voor zijn slimme truc. En mocht iemand ooit twijfelen aan de waarheid van dit verhaal, dan zou de Kerstman hem de kous kunnen laten zien met het gat waar de kleine muis doorheen had geknaagd.
