In de Noorse mythologie was Frigg de godin van liefde, schoonheid en vruchtbaarheid. Ze was getrouwd met Odin, de oppergod, en was de moeder van de god Baldur.
Baldur was een knappe en geliefde god die bekend stond om zijn goedheid en zuiverheid. Hij was de god van licht, vreugde en onschuld, en was geliefd bij alle goden en stervelingen.
Op een dag had Baldur een droom waarin hij zijn eigen dood zag. Frigg was bezorgd over haar zoon en ging naar elk object ter wereld en vroeg hen te zweren dat ze Baldur geen kwaad zouden doen. Ze slaagde erin om elk object de eed te laten afleggen, behalve één object: de maretak.
Frigg dacht er in eerste instantie niets van, omdat ze dacht dat de maretak te klein en onschuldig was om haar zoon kwaad te doen. Maar ze had het mis.
De listige god Loki, die jaloers was op Baldurs populariteit, zag een kans om de god te doden. Hij maakte een pijl uit de maretak en gaf die aan de blinde god Höðr, die de pijl zonder het te weten op Baldur schoot en hem doodde.
Frigg was kapot van de dood van haar zoon en huilde tranen van goud. Ze zocht naar de persoon die verantwoordelijk was en er werd haar verteld dat het Loki was die Höðr had misleid om Baldur met de pijl van de maretak te doden.
Vol woede en verdriet zwoer Frigg dat de maretak nooit meer als wapen zou worden gebruikt. In plaats daarvan verklaarde ze dat iedereen die onder de maretak door liep, gekust zou worden als een teken van liefde en vrede.
Tot op de dag van vandaag wordt de maretak nog steeds geassocieerd met liefde en vrede in de Noorse cultuur, en veel mensen wisselen nog steeds kusjes uit onder de maretak tijdens de feestdagen als een herinnering aan de liefde en vrede die het plantje vertegenwoordigt.
