Er was eens een zekere Boer die zijn vrouw verloor. Toen verloor hij ook zijn andere relaties, en bleef hij alleen achter. Hij had niemand om hem te helpen in zijn huis of op zijn velden. Dus ging hij naar Bruin de Beer en zei: “Zeg Bruin, laten we voortaan samen het huis doen en onze tuin vol planten en samen onze maïs zaaien.”
En Bruin vroeg: “Maar hoe zullen we het daarna verdelen?” “Hoe zullen we het verdelen?” zei de Boer, “nou, jij neemt alle toppen en laat mij alle wortels hebben.”
“Ok goed”, bromde Bruin. Dus zaaiden ze wat rapen, en ze groeiden prachtig.
En Bruin werkte hard en verzamelde alle rapen, en toen begonnen de Beer en de Boer ze te verdelen.
En de Boer zei: “De toppen zijn van jou, nietwaar, Bruin?” “Ja,” antwoordde hij. Dus sneed de Boer alle raapstelen af en gaf ze aan Bruin, en ging toen zitten om de wortels te tellen. Opeens loste de Boer een schot.
Bruin werd zenuwachtig en ging vlug in zijn hol liggen met zijn kop tussen zijn poten. Zonder wortels.
Het volgende voorjaar kwam de Boer hem weer opzoeken en zei: “Zeg, Bruin, zullen we weer samenwerken?”
En Bruin antwoordde: “Juist ja, goed plan. Alleen deze keer doen we het andersom. Jij kunt de toppen hebben, maar de wortels zijn voor mij.”
“Dat is goed,” zei de Boer. En ze zaaiden wat tarwe, en de aren groeiden op en rijpten. Niemand had ooit zoiets moois gezien. Toen begonnen ze het te verdelen, en de Boer nam alle toppen met het graan en gaf Bruin het stro en de wortels. Dus de Beer kreeg deze keer ook niets.
.
En Bruin zei tegen de Boer: “Wel, vaarwel! Ik ga niet meer met je samenwerken, je bent mij te sluw!” En daarmee slenterde hij, op zijn gemakje, het bos in.
