Er was eens, in een land ver, ver weg, een kleine citroen die Cici heette. Cici was een erg zure citroen en daardoor had zij niet veel vrienden. Zij was altijd chagrijnig en trok vaak lelijke gezichten naar het andere fruit in de fruitmand.
Op een dag besloot Cici dat zij haar manieren wilde veranderen en een gelukkigere citroen wilde zijn. Dus ging zij op reis om het geheim van lief zijn te vinden.
Cici reisde door het bos, over de heuvels en over de rivieren en vroeg elke vrucht die zij tegenkwam of ze het geheim van zoet zijn kenden. Maar niemand leek het te weten.
Uiteindelijk kwam Cici bij een prachtige tuin waar zij een wijze oude appel ontmoette die Al heette. Al bestond al vele jaren en had veel fruit zien komen en gaan. Cici vroeg Al of hij het geheim van “lief zijn” kende.
Al keek Cici aan met een twinkeling in zijn ogen en zei: “Het geheim van lief zijn is jezelf zijn. Je bent een citroen en dat is iets speciaals. Omarm je zuurheid en anderen zullen ervan leren houden.”
Cici was in de war. “Maar ik wil niet zuur zijn. Ik wil zoet zijn zoals de andere vruchten”, zei zij.
Al glimlachte en antwoordde: “Zoet zijn betekent niet dat je net als het andere fruit moet zijn. Het betekent dat je trouw bent aan jezelf en het beste maakt van wat je hebt. Citroenen worden gebruikt om limonade te maken en het is heerlijk! En het is ook een goede bron van vitamine C.”
Cici dacht na over wat Al had gezegd en besefte dat zij de dingen verkeerd had aangepakt. Zij besloot haar zuurheid te omarmen en trots te zijn op wie zij was.
Ze keerde terug naar de fruitmand, waar de andere vruchten verrast waren om haar zo gelukkig te zien kijken. Cici legde hun uit dat zij het geheim van lief zijn had geleerd en dat het erom ging trouw te zijn aan jezelf. De vruchten waren verbaasd en leken geïnspireerd door Cici’s nieuwe houding. Ze zagen haar niet meer als een knorrige citroen, maar als een vrolijke en zelfverzekerde citroen.
Vanaf dat moment was Cici niet langer een buitenstaander in de fruitmand. Ze was geliefd en werd gerespecteerd door al het fruit, en werd zelfs gevraagd om een les te geven over hoe je lief moet zijn.
Cici was zo blij dat zij zelfs limonade begon te maken, die ze deelde met al het fruit in de mand. Ze waren het er allemaal over eens dat het de beste limonade was die ze ooit hadden geproefd. En zo leefde Cici nog lang en gelukkig, haar zuurheid omarmend en vreugde verspreidend over de fruitmand. Zij leerde alle vruchten dat het belangrijk is om trouw te zijn aan jezelf en dat iedereen iets bijzonders te bieden heeft.
