Kopciuszek

Dawno, dawno temu, żyła sobie piękna i urocza dziewczyna. Kiedy była jeszcze dzieciątkiem, jej mama zmarła. Jednak na łożu śmierci, matka zdołała przywołać dziewczynkę do siebie i przekazać mądrość: Zawsze bądź dobra i prawdomówna, a świat będzie dla Ciebie dobry w podzięce. Po tych słowach jej oczy zamknęły się na zawsze. Ojciec dziewczynki był bogatym handlarzem, który często podróżował. Niedługo po śmierci żony, ponownie się ożenił.

Handlarz i jego nowa żona mieli dwie córki, które były piękne na zewnątrz, ale wewnątrz okropne. Były wredne wobec swojej przyrodniej siostry: zabierały jej piękne ubrania i kazały wykonywać wszystkie obowiązki w domu. Nocą nie mogła nawet spocząć na miękkim łóżku, musiała spać przed kominkiem! Przez to jej ubrania zawsze były okopcone, a dziewczynkę zaczęto zwać Kopciuszkiem. Kopciuszek cały czas pamiętała o słowach matki i ani razu nie narzekała na to, co ma.

Zanim ojciec Kopciuszka wyjechał w kolejną podróż, zapytał córek co chciałyby dostać. Najmłodsze poprosiły o najdroższe ubrania i najpiękniejszą biżuterię. Kopciuszek poprosił jedynie o pierwszą gałązkę, która zahaczy jego kapelusz. W drodze powrotnej, ojciec Kopciuszka przejeżdżał pod leszczyną, kiedy to gałązka smagnęła go po głowie i przypomniał sobie o obietnicy złożonej córce. Kopciuszek był uradowany z powodu gałązki! Posadziła ją na grobie matki, a potem się rozpłakała. Przez łzy ujrzała jak z gałązki wyrasta piękna leszczyna. Każdego dnia wracała na grób i za każdym razem na drzewie mogła ujrzeć pięknego ptaszka. Kiedy go o coś prosiła, zawsze spełniał jej życzenia.

Nastał czas, kiedy wszystkie córki handlarza były gotowe do zamążpójścia. Tak się złożyło, że król organizował przyjęcie, które miało trwać trzy dni. Najpiękniejsze z najpiękniejszych z całego kraju zostały zaproszone – książę miał wybrać spośród nich przyszłą żonę. Siostry zostały zaproszone, ale macocha nie pozwoliła Kopciuszkowi wybrać się na przyjęcie.
– Tak czy siak, nie masz żadnych ładnych ubrań na bal – rzekła macocha.
Kopciuszek posłuchał, ale kiedy pomagała siostrom się przygotować, uroniła parę łez. Kiedy siostry i macocha udały się na bal, dziewczyna usiadła pod leszczyną i poprosiła ptaszka o złoto i srebro. Nagle pojawiła się niesamowita sukienka, a tuż za nią spadły pasujące buty. Dziewczyna szybko się przebrała i udała się na przyjęcie.

Na przyjęciu, książę nie mógł oderwać od niej wzroku i przetańczył z Kopciuszkiem całą noc. Nikt jej nie poznał. Kiedy książę chciał wziąć ją ze sobą do domu, dziewczyna nagle uciekła. To samo powtórzyło się następnego wieczoru: w jeszcze bardziej olśniewającej sukience, Kopciuszek zjawił się na przyjęciu, przetańczyli całą noc, aż w końcu dziewczyna zniknęła bez słowa.

Trzeciej nocy dziewczyna udała się do leszczy ponownie i otrzymała najcudowniejszą sukienkę, jaką kiedykolwiek widziała oraz złote buty do pary. I znów, Kopciuszek i książę przetańczyli całą noc. Tym razem książę nie chciał pozwolić jej uciec i kazał sprawić, by schody stały się klejące. Kopciuszek zdołał uciec, gubiąc przy tym jednego buta.

The prince grabs the shoe from the stairs and decides to go in search of the girl. ‘The one who fits this shoe will be my wife.’ Many girls tried to put on the shoe, but it didn’t fit anyone. The mean sisters tried, but both have feet that are way too big. ‘Could I also try it on?” asked Cinderella shyly. She was allowed to, and to everyone’s surprise, the shoe fitted perfectly. Then the prince recognized her and took her to his castle. Cinderella and the prince get married and live happily ever after.

Książę go zatrzymał i spróbował odnaleźć dziewczynę.
– Ta, której stopa będzie pasowała do buta, zostanie moją żoną – przysiągł książę.
Wiele panien próbowało przymierzyć but, ale żadne on nie pasował. Próbowały nawet okrutne siostry, ale obie miały za duże stopy!
– Czy także mogłabym spróbować? – odważył się Kopciuszek.
Pozwolono jej i ku zdumieniu wszystkich, but pasował idealnie! Książę ją rozpoznał i wziął ze sobą do zamku, gdzie się pobrali i żyli długo i szczęśliwie.