Meneer Mol was een goedaardige, rustige mol die bijna nooit boos werd. Maar op een dag was hij het helemaal zat. Hij liep luid mopperend door zijn hol.
Nu had hij een heel groot hol maar hij had zoveel spullen bewaard dat het overvol stond. Ook had hij allerlei rare kleine voorwerpen gespaard die hij onderweg, tijdens het graven was tegengekomen. Maar nu voelde hij zich echt niet meer prettig in zijn hol. Elke keer botste hij ergens tegenaan en hij kon nooit meer iets vinden. Hij moest altijd eerst graven in zijn berg spullen. Dus hij moest een oplossing bedenken hiervoor.
Alles weggooien zou natuurlijk kunnen maar dat vond meneer Mol toch wel een beetje zonde. Opeens kreeg hij een goed idee.
Hij zou de hele familie Mol vragen hem te helpen met het graven van een grote nieuwe gang naar boven. Zijn plan was namelijk om een gratis uitverkoop te organiseren rondom de molshoop. Dus er werd naar hartelust gegraven en gesjouwd en zijn neven bouwden zelfs een afdakje, buiten bij de uitgang. Dat was heel fijn want dan bleef alles netjes en droog als het zou gaan regenen. Zijn rode pluche fauteuil mocht bijvoorbeeld echt niet nat worden.
Toen alles buiten stond, stuurde hij zijn buurman, een vrolijk konijn, op weg om de uitverkoop aan te kondigen aan alle dieren. Dat kwam heel goed uit want de dieren zaten zich deze middag net een beetje te vervelen. Ze waren blij met het goede nieuws over de uitverkoop.
Even later verzamelden ze zich enthousiast bij de molshoop. Ze stonden geduldig in de rij en keken met gretige ogen naar alle spullen van meneer Mol en bespraken met elkaar wat ze het allerliefst zouden willen hebben.
En zo ging even later de haas met een echt houten bed naar huis. Hij was zeer verheugd dat hij nu niet meer op de grond hoefde te liggen.
De beer was dolblij met een nieuwe stoere rode pet. Hij deed de pet zelfs niet af toen hij ging slapen.
De mier had gekozen voor een step, waarop hij lekker snel kon zwieren en waarop hij nog eens wat mieren-maatjes mee kon nemen.
De oude schildpad nam een wasmand mee op zijn rug, lekker makkelijk voor van alles en nog wat.
Hij verzamelde, net als meneer Mol, graag spullen maar hij deed dat in een wat langzamer tempo.
Aan het einde van de dag was alles rond de molshoop weg!
Helaas voor de slak, hij had pech. Hij kwam, zoals gebruikelijk, weer veel te laat.
En meneer Mol?
Hij mopperde niet meer. Hij was zeer tevreden en dolenthousiast of eigenlijk moet je zeggen molenthousiast! Zijn hol voelde nu weer heerlijk fris en vrij zonder al die spullen. En hij had heel veel andere dieren blij gemaakt. Beter kon het niet!
