De stoomboot schommelt zachtjes op de golven van de nachtelijke zee. Alle Pieten zijn bij elkaar gekomen in de gemeenschappelijke ruimte, want het is tijd voor hun favoriete deel van de dag: het slaapverhaaltje van Sinterklaas.
Sinterklaas, zittend in zijn grote rode stoel, kijkt rond naar alle verwachtingsvolle gezichten. “Vanavond,” begint hij met een glimlach, “heb ik een speciaal verhaal voor jullie. Het gaat over de keer dat we in een grote storm terechtkwamen.”
De ogen van de Pieten worden groot, en er klinkt een collectief geroezemoes. De storm is een legende onder de Pieten, een verhaal dat ze allemaal kennen maar nooit moe worden om te horen.
“Ja, het was een verschrikkelijke storm,” gaat Sinterklaas verder, zijn stem vol ernst. “De regen kwam met bakken uit de hemel, en de wind gierde om de stoomboot. Navigatie Piet was de weg volledig kwijt. Hulpeloos voeren we over de Atlantische Oceaan, zonder idee waar we naartoe moesten.”
De Pieten luisteren aandachtig, sommigen met hun ogen wijd open, anderen met hun handen tegen hun mond geslagen.
“En toen,” zegt Sinterklaas, zijn stem zachter, “toen gebeurde er iets magisch. Een pod orca’s verscheen rond de stoomboot. Ze waren ontzettend slim en zoals ik later ontdekte, gek op pepernoten.”
“Wat deden ze, Sinterklaas?” vraagt een van de jongere Pieten, zijn ogen schitterend van nieuwsgierigheid.
Sinterklaas glimlacht. “Ze leidden ons. Met hun sprongen en gefluit wezen ze ons de weg terug naar huis. We volgden ze, en langzaam maar zeker voeren we uit de storm en terug naar kalmer water.”
“Ze waren onze helden,” fluistert Sinterklaas, zijn ogen vol dankbaarheid. “Ze toonden ons dat zelfs in de donkerste tijden, vrienden en een beetje geloof ons naar het licht kunnen leiden. We wilden iets doen om onze dankbaarheid te tonen. Dus besloten we pepernoten te strooien.”
De Pieten beginnen te glimlachen als ze zich voorstellen hoe ze aan dek stonden, zakken vol pepernoten in hun handen, strooiend in de golven terwijl de orca’s speelden en sprongen.
“De orca’s waren dol op de pepernoten!” lacht Sinterklaas. “Ze speelden ermee, aten ervan en leken ons te bedanken voor de traktatie. Het was een magisch moment, een verbindingsmoment tussen ons en de natuur.”
“Nu,” zegt Sinterklaas, terwijl hij opstaat uit zijn stoel, “is het tijd om te slapen. Morgen is er weer een dag van hard werken. Maar onthoud altijd, lieve Pieten, dat we nooit alleen zijn. Er is altijd hulp, liefde en magie om ons heen, als we maar weten waar we moeten kijken.”
Met die woorden wenst Sinterklaas zijn Pieten een goede nacht, en ze gaan naar hun hutten, hun harten vol warmte en hun gedachten vol dromen van orca’s, pepernoten en de eeuwige liefde van Sinterklaas.
