Na een lange en ontzettend gezellige intocht in Gorinchem kwam de Sint aan in zijn Nederlandse kasteel. Terwijl hij neerplofte op zijn stoel, dacht hij in zichzelf: “Ah, de intocht! Dat is altijd een bijzondere dag. De gezichten van al die lieve kinderen, de vreugde in hun ogen, en de verwachting die in de lucht hangt; het vult mijn hart met warmte en liefde. Het welkomstbord van Tycho en Sanne was ook ontzettend lief. Dat doet me denken, ik moet het grote boek dit jaar nog bekijken.”
Eén van de Hulp Pieten leek de gedachten van Sinterklaas te lezen en kwam aanlopen met het Grote Boek van Sinterklaas. “Bedankt Piet”, zei de Sint. “Dit Boek is niet zomaar een boek. Het is een verzameling van verhalen, gedachten en herinneringen van alle kinderen. In dit Boek staan de lieve dingen die kinderen hebben gedaan, maar ook de momenten waarop ze misschien een beetje stout zijn geweest. Ik blader door de pagina’s en glimlach als ik de groei en verandering zie die elk kind doormaakt.”
“Het is belangrijk te begrijpen dat iedereen, zowel jong als oud, lieve en stoute dingen doet. Het is menselijk. Maar wat nog belangrijker is, is dat we de moed hebben om ‘sorry’ te zeggen wanneer we een fout maken en ervan te leren.”
“Kijk eens hier, Piet,” zei Sinterklaas, wijzend naar een verhaal. “Hier is een voorbeeld van kleine Emma. Ze maakte ruzie met haar beste vriendinnetje over een spelletje. Emma werd boos en zei dingen die ze niet echt meende. Maar weet je wat mooi is? De volgende dag ging ze naar haar vriendinnetje en zei dat het haar speet. Ze hebben het samen uitgepraat en zijn nu nog steviger vriendinnen.”
Piet knikte en Sinterklaas bladerde verder.
“Ah, en hier hebben we Thomas,” vervolgde Sinterklaas. “Hij deed een keer lelijk tegen zijn papa en mama omdat hij zijn zin niet kreeg. Maar later die avond realiseerde hij zich dat hij fout zat. Hij ging naar zijn ouders en verontschuldigde zich. Ze knuffelden het uit, en Thomas leerde dat respect en geduld belangrijk zijn in het gezin.”
Sinterklaas glimlachte en ging door naar het volgende verhaal.
“Dan hebben we nog Julia. Ze wilde haar speelgoed niet delen met haar kleine broertje. Ze dacht dat het haar speelgoed was en van niemand anders. Maar toen ze zag dat haar broertje verdrietig was, voelde ze zich schuldig. Ze besloot haar speelgoed te delen en ontdekte dat samen spelen veel leuker is. Nu delen ze altijd, en ze hebben zoveel meer plezier samen.”
Sinterklaas sloot het Boek en keek naar Piet. “Zie je, Piet, deze verhalen leren ons dat iedereen fouten kan maken. Maar wat echt telt, is wat we ervan leren en hoe we groeien. Deze kinderen hebben geleerd om ‘sorry’ te zeggen en hun gedrag te verbeteren. Dat is waar het Grote Boek van Sinterklaas echt over gaat. Het is een viering van het leren, het groeien, en het liefhebben.”
Piet knikte met een warme glimlach en zei: “Dat is waarom u onze Sinterklaas bent, Sint. U ziet altijd het goede in iedereen.”
Sinterklaas lachte en gaf Piet een vriendelijke klop op de schouder. “En dat is waarom jij hier bent, mijn goede Piet, om mij te helpen de liefde en vreugde te verspreiden.”
En met die notie viel de avond en gingen ze zich klaarmaken voor de eerste kinderen die hun schoen mochten zetten.
