In de groene heuvels van Portugal bestaat een legende die door de olijfbomen en wijngaarden wordt gefluisterd en iedereen die het hoort, betovert. Het is de legende van de betoverde Moura.
Het verhaal begon vele eeuwen geleden, in een tijdperk waarin de grens tussen het aardse en het mystieke zo dun was als spinnenzijde. De Moura, een wezen van buitengewone schoonheid en macht, was de dochter van een Moorse koning, die het land met wijsheid en kracht regeerde. Ze stond bekend om haar betoverende schoonheid, haar lange, golvende haar zo donker als de middernachtelijke hemel en ogen die schitterden als de sterren.
Haar lot nam echter een tragische wending toen een rivaliserende koning, jaloers op het koninkrijk van haar vader, haar krachtig betoverde. De betovering deed haar verbannen naar het water van een oude put, diep in het hart van het bos. Toen de betovering plaats vond, veranderde de Moura in een spookfiguur, haar vorm glinsterde als het maanlicht op het water. Ze werd veroordeeld om daar te blijven, onzichtbaar voor het menselijk oog, behalve op één speciale avond: Sint-Jansavond.
Volgens de legende verscheen elk jaar, als de klok op Sint-Jansavond middernacht sloeg, de betoverde Moura, varend over het water van de bron in een zilveren boot met gouden roeispanen. Het schouwspel was betoverend: de boot gleed geruisloos en liet lichtrimpelingen achter in zijn kielzog, en de Moura, gehuld in een jurk die glinsterde als de sterren, zong de liederen van haar volk. Haar stem was even aangrijpend als mooi, galmde door de nacht en weefde een betovering van verlangen en melancholie.
De legende stelde dat alleen een echte prins, iemand met een nobel hart en een dappere geest, de betovering kon verbreken. Hij moest de put vinden en de magische woorden uitspreken terwijl de Moura aan het varen was. Deze woorden waren een goed bewaard geheim, gefluisterd door de wind en slechts aan enkelen bekend. Er werd gezegd dat de prins die de betovering verbrak niet alleen de Moura zou bevrijden, maar ook haar eeuwige liefde en de zegeningen van haar mystieke rijk zou verwerven.
Door de eeuwen heen hebben veel prinsen het geprobeerd maar ze hebben allen gefaald. Sommigen werden gelokt door de belofte van haar liefde, anderen door de aantrekkingskracht van haar mystieke koninkrijk, maar niemand kon de magische woorden uitspreken. De Moura keerde elk jaar terug naar haar spookvorm, haar hart zwaar van het gewicht van de ongebroken betovering.
Dus op elke Sint-Jansavond, als de klok middernacht nadert, kijken de inwoners van Portugal naar de eeuwenoude bronnen en bossen, luisterend naar het treurige lied van de Betoverde Moura, en vragen zich af of dit het jaar zal zijn waarin een prins eindelijk zijn stem zal uitbrengen, de magische woorden zal spreken en haar geest bevrijden. En zo leeft de legende voort.
