Nog maar twee dagen en dan zou het Kerst zijn!
Het had hard gesneeuwd en Johnny stond voor het raam en keek naar de zachte, witte sneeuw die de grond bedekte. Even later hoorde hij het geluid van wielen die over de weg kwamen, en een wagen draaide zich om bij de poort en kwam langs het raam. Johnny was erg benieuwd wat de wagen zou brengen. Hij drukte zijn neusje dicht tegen de koude ruit en zag tot zijn grote verbazing twee grote kerstbomen. Johnny vroeg zich af waarom er twee bomen waren, en draaide zich snel om om te rennen en mamma er alles over te vertellen; maar herinnerde zich toen dat mama niet thuis was. Ze was naar de stad gegaan om wat kerstcadeautjes te kopen en zou pas vrij laat terugkomen.
Johnny begon te voelen dat zijn tenen en vingers behoorlijk koud waren geworden door zo lang voor het raam te staan; dus trok hij zijn eigen stoeltje bij het vrolijke haardvuur en zat daar rustig na te denken. Kitty, die als een bundeltje wol in de allerwarmste hoek was opgerold, sprong op, ging naar Johnny toe en wreef haar hoofd tegen zijn knie om zijn aandacht te trekken. Hij klopte haar zachtjes en begon met haar te praten over wat hij dacht.
Hij had nagedacht over de twee bomen die waren gekomen, en had eindelijk het volgende besloten. “Nu weet ik, Kitty,” zei hij, “waarom er twee bomen zijn. Vanmorgen toen ik papa gedag kuste bij het hek zei hij dat hij er een voor me ging kopen, en mama, die in huis bezig was, hoorde hem dat niet zeggen en ik weet zeker dat ze de andere gekocht heeft. Maar wat zullen we doen met twee kerstbomen?”
Kitty sprong op zijn schoot en spinde. Er schoot Johnny plotseling een plan te binnen. “Wil je er een hebben. Kitty?” Kitty spinde harder en het leek bijna alsof ze ja had gezegd.
“O! Ja ik zal hem voor je neerzetten als mama het goed vindt. Ik zal een kerstboom voor je in de schuur zetten. Kitty, en voor alle huisdieren; en dan zullen jullie allemaal net zo gelukkig zijn als ik met mijn boom in de woonkamer.”
Het was al laat in de avond. Er werd aangebeld; en razendsnel rende Johnny met een blij, lachend gezicht papa en mama tegemoet en gaf ze elk een liefdevolle kus. ‘s Avonds vertelde hij alles wat hij die dag had gedaan en ook over de twee grote bomen die de man had meegebracht. Het was precies zoals Johnny had gedacht. Papa en mama hadden er elk een gekocht, en omdat het zo dichtbij Kerstmis was, wilden ze dat ze geen van de bomen terugsturen. Johnny was hier erg blij mee en vertelde hen over het plan dat hij had gemaakt en vroeg of hij de extra boom mocht hebben. Papa en mama glimlachten toen Johnny zijn plan uitlegde en Johnny ging naar bed met een heel gelukkig gevoel.
Die nacht bevestigde zijn vader de boom in een blok hout zodat hij stevig zou staan en zette hem vervolgens midden op de vloer van de schuur. De volgende dag, toen Johnny klaar was met zijn lessen, ging hij naar de keuken en vroeg Annie, de kokkin, of ze de botten en aardappelschillen en alle andere resten van de maaltijden van de dag wilde bewaren en hem de volgende ochtend wilde geven. Hij smeekte haar ook om hem een paar kopjes zout en maïsmeel te geven, wat ze deed. Daarna gaf ze hem de borden waar hij om vroeg en een oude houten kom. Annie wilde weten wat Johnny met al die dingen van plan was, maar hij zei alleen maar: ‘Wacht tot morgen, dan zul je het wel zien.’
Hij verzamelde alle dingen die de kokkin hem had gegeven en droeg ze naar de schuur, zette ze op een plank in een hoek, waar hij zeker wist dat niemand ze zou aanraken en waar ze allemaal klaar zouden staan voor hem om de volgende ochtend te gebruiken.
Kerstochtend brak aan en zodra hij kon haastte Johnny zich naar de schuur, waar de kerstboom stond die hij voor al zijn huisdieren ging optuigen. Het eerste wat hij deed was een papieren zak haver halen; dit bond hij aan een van de takken van de boom, voor Brownie, de merrie. Daarna maakte hij verschillende bundels hooi en bond deze aan de andere kant van de boom vast, niet zo hoog, waar Clara, de koe, ze kon bereiken; en op de onderste takken nog wat hooi voor Spotty, het kalf.
Vervolgens haastte Johnny zich naar de keuken om de dingen te halen die Annie had beloofd voor hem te bewaren. Ze had veel gegeven. Met zijn armen en handen vol ging hij terug naar de schuur. Hij vond drie botten met veel vlees erop; deze bond hij samen aan een andere tak van de boom, voor Rover, zijn grote zwarte hond. Onder de boom plaatste hij de grote houten kom en vulde die goed met aardappelschillen, rijst en vlees, overgebleven van het avondeten van gisteren; dit was voor Piggywig het varken. Vlakbij zette hij een kom melk voor Kitty, op het ene bord het zout voor het lammetje en op het andere het maïsmeel voor de lieve kippetjes. Op de top van de boom bond hij een mand met noten; deze waren voor zijn eekhoorn; en ik was bijna vergeten je te vertellen over de bos wortelen die heel laag vastgebonden waren waar het zachte witte konijn ze kon bereiken.
Toen alles klaar was, ging Johnny een eindje verder staan om naar deze prachtige kerstboom te kijken. Met opengesperde handen van verrukking rende hij naar papa en mama en Annie, en ze lachten hardop toen ze zagen wat hij had gedaan. Het was de grappigste kerstboom die ze ooit hadden gezien. Ze waren er zeker van dat de huisdieren de cadeautjes die Johnny had uitgekozen leuk zouden vinden.
Daarna was het druk in de schuur. Papa en mama en Annie hielpen bij het binnenhalen van de dieren, en het duurde niet lang voordat Brownie, Clara, Spotty, Rover, Piggywig, Kitty, Lam Kin, de kippen, de eekhoorn en Bimny het konijn elk naar hun eigen kerstontbijt werden geleid op en onder de boom. Wat een grappig gezicht was het om ze daar allemaal blij en tevreden te zien staan, etend en drinkend met zo’n eetlust!
Terwijl hij naar hen keek, bedacht Johnny iets, en hij rende snel naar huis en haalde de nieuwe trompet tevoorschijn die papa hem voor Kerstmis had gegeven. Tegen die tijd hadden de dieren allemaal hun ontbijt op en Johnny toeterde op zijn trompet als teken dat het eetfestijn voorbij was. Brownie ging hinnikend en steigerend naar haar stal; Clara liep ingetogen weg met een gebrul dat Spotty, het kalf dat haar op de hielen liep, probeerde na te doen; het lammetje huppelde blatend weg; Piggywig liep grommend weg; Kitty sprong miauwend op het hek; de eekhoorn zat nog steeds rechtop in de boom haar noten te kraken; Bimny huppelde naar haar knusse kamertje; terwijl Rover luid blaffend de kippen terug naar hun hok joeg.
Wat een drukte van geluiden! Mamma zei dat het klonk alsof ze probeerden te zeggen: ‘Vrolijk kerstfeest voor jou, Johnny! Vrolijk kerstfeest voor iedereen.’
