Honderden jaren geleden woonde er een prins met de naam Khurram, in India. Op een dag liep de 14-jarige prins door de lokale bazaar en ving hij een glimp op van een meisje met een prachtige zijden jurk en glinsterende kralen. Hij was op slag verliefd en vertelde zijn vader dat hij met haar wilde trouwen. Zijn vader stemde toe en vijf lange jaren later trouwde Prins Khurram met Arjumand Banu Begum.
Ze leefden een gelukzalig leven en waren smoorverliefd. Samen kregen ze vele kinderen. Vijftien jaar na hun bruiloft volgde Prins Khurram zijn vader op als keizer van het rijk en vanaf dat moment stond hij bekend als Shah Jahan. Zijn vrouw werd ook ingewijd en hij gaf haar de naam: Mumtaz Mahal, De Juweel van het Paleis. Shah Jahan en Mumtaz Mahal waren onafscheidelijk. Zelfs als er oorlog was, dan gingen ze daar samen naartoe.
Tijdens één van hun tochten was Mumtaz Mahal zwanger van hun veertiende kind en overleed ze door complicaties bij de geboorte. Op haar sterfbed beloofde Shah Jahan haar nooit te hertrouwen en het mooiste mausoleum ter wereld te bouwen ter ere van haar. Shah Jahan was ontroostbaar en kondigde een rouwperiode van twee jaar aan, in het hele rijk.
Vlak na haar dood, begon hij samen met de beste architecten uit het rijk aan het ontwerp. Er werkten vervolgens 22.000 mensen voor een periode van 22 jaar aan het monument dat bekend is geworden als de “Taj Mahal”, De Kroon van het Paleis. Shah Jahan bracht de laatste 8 jaar van zijn leven door als gevangene in een kamer met uitzicht op de Taj Mahal, denkend aan zijn geliefde Mumtaz Mahal.
Elk jaar bezoeken nog steeds miljoenen mensen de Taj Mahal in India. Eén van de mooiste gebouwen ter wereld, gebouwd uit liefde.
