Een arme vrouw had een dochter, genaamd Masha. Masha ging ‘s ochtends water halen en zag bij de deur iets in lompen gewikkeld. Toen ze de vodden aanraakte, klonk het geluid van “Ooah, ooah, ooah!” Masha bukte zich en zag dat het een kleine baby met een rode huid was. Het riep weer hardop: “Ooah, ooah!”
Masha nam het kind in haar armen en droeg het het huis in en gaf het melk met een lepel. Haar moeder zei: “Wat heb je meegebracht?”
“Een baby. Ik heb hem bij onze deur gevonden.”
De moeder zei: “We zijn al arm; we hebben niets om de baby mee te voeden; ik zal naar de korpschef gaan en hem zeggen de baby mee te nemen.”
Masha begon te huilen en zei: “Moeder, het kind zal niet veel eten; laat het hier! Kijk eens wat voor rode, gerimpelde handjes en vingertjes het heeft!”
Haar moeder keek ernaar en had medelijden met het kind. Ze heeft de baby niet meegenomen. Masha voedde en wikkelde het kind in en zong liedjes voor de baby toen die ging slapen.
