Zoals je weet, draagt de schildpad zijn huis altijd op zijn rug. En hoe hard hij het ook probeert, het lukt hem nooit om zijn huis te verlaten. Men zegt dat Jupiter hem gestraft heeft, omdat de schildpad zo’n huismus was, dat hij, terwijl hij als speciale gast uitgenodigd was, niet eens naar de bruiloft van Jupiter kwam.
Na vele jaren, begon de schildpad te wensen dat hij wél naar de bruiloft was gegaan. Als hij zag hoe vrolijk de vogels vlogen en hoe de haas, eekhoorn en alle andere dieren nieuwsgierig in de rondte renden, dan voelde hij zich verdrietig en ontevreden. Hij wilde ook de wijde wereld zien, maar door het huis op zijn rug en zijn kleine beentjes, kwam hij amper vooruit.
Op een dag ontmoette hij twee eenden en vertelden hen over zijn ongemak.
‘Wij kunnen je helpen om wat meer van de wereld te zien’, zeiden de eenden. ‘Hou deze tak vast met je tanden, dan tillen wij je hoog de lucht in, zodat je alles mooi kunt zien. Maar, houd je stil, of het zal je spijten.’
De schildpad was verheugd. Hij greep de stok firm vast met zijn tanden en de twee eenden pakten allebei één kant van de stok en vlogen de lucht in.
Net op dat moment, vloog er een kraai voorbij. Hij verwonderde zich over wat hij zag en riep: ‘Dit moet Koning Schildpad zijn!’
‘Ja, zeker…’, begon de schildpad.
Maar op het moment dat hij in zijn ijdelheid zijn mond open deed om de kraai antwoord te geven, verloor hij zijn grip op de stok en viel te pletter op een steen.
