Een jongen en zijn Sint Bernard hond, genaamd Bernie, woonden in een klein stadje. Het stadje stond bekend om zijn milde klimaat, maar om de paar jaar zakte de temperatuur laag genoeg om de rivier die door het stadje liep te bevriezen.
Bij die zeldzame gelegenheden kwam het stadje tot leven van opwinding terwijl iedereen enthousiast hun schaatsen tevoorschijn haalde en het ijs opging. Maar niet iedereen was voorzichtig, en veel mensen en dieren waagden zich op het ijs voordat het veilig was.
Daar kwamen Bernie en de jongen om de hoek kijken. Ze hadden allebei al op jonge leeftijd leren schaatsen en waren vastbesloten iedereen veilig te houden op het ijs. Dus op de koudste dagen zouden ze hun schaatsen aantrekken en de rivier patrouilleren, zodat niemand in gevaar was.
Op een dag, terwijl ze langs de rivier schaatsten, hoorden ze rumoer vanaf een nabijgelegen vijver. Ze haastten zich erheen om een pinguïn te vinden die was gestrand op het ijs tijdens het sleeën. Bernie en de jongen schoten snel te hulp, en gebruikten hun schaatsen om naar de pinguïn te glijden en hem terug te brengen naar het vaste land.
Maar hun werk was nog niet klaar. Toen ze hun patrouille voortzetten, zagen ze een kraampje met warme chocomelk waarbij het ijs eronder was gesmolten, en de verkoper dreigde in het ijskoude water te vallen. Bernie en de jongen kwamen opnieuw in actie, en gebruikten hun kracht en hun schaatsen om het kraampje en de verkoper in veiligheid te brengen.
Ze schoten ook een klein meisje te hulp dat bang was om het ijs op te gaan, door haar een ritje te geven op Bernies rug terwijl ze rond de rivier schaatsten. En ze hielpen een oude dame veilig de rivier over door haar een stabiel platform te geven om op te staan terwijl ze naast haar schaatsten.
Aan het einde van de dag waren Bernie en de jongen uitgeput maar voldaan. Ze hielden van de koude dagen waarop ze iedereen konden helpen veilig te blijven op het ijs, maar ze waren ook blij dat die dagen zeldzaam waren.
