Er was een kleine jongen genaamd James die bang was om naar bed te gaan. Elke avond als zijn ouders hem in bed stopten, het licht uitdeden en de kamer verlieten, bleef James met z’n ogen wijd open in bed liggen, luisterend naar het kraken en kreunen van het oude huis. Hij stelde zich dan voor dat er allerlei enge wezens in de schaduwen schuilden.
Zijn ouders probeerden alles wat ze konden bedenken om James op z’n gemak te stellen ‘s nachts. Ze lieten het licht aan, maar dat leek de schaduwen alleen maar dreigender te maken. Ze vertelden hem dat er geen monsters onder het bed of in de kast waren, maar James was daar niet zo zeker van. Ze kochten zelfs een grote knuffel voor hem om mee te knuffelen, maar ook dat hielp niet veel.
Op een avond, terwijl James lag te woelen, hoorde hij een zacht krassen aan de deur. Hij ging rechtop zitten en luisterde terwijl de deur langzaam en krakend opende en een harige kop zijn hoofd naar binnen stak. Het was het huisdier van het gezin, een vriendelijke golden retriever genaamd Bobby.
Bobby was altijd een beetje een stout geweest, hij jatte voedsel uit de keuken en groef gaten in de achtertuin, maar James hield heel veel van de hond. Toen Bobby met zijn staart zwaaide en naar James keek met die grote, onschuldige ogen, kon James niet anders dan glimlachen.
Bobby sprong op het bed en kroop dicht tegen James aan. De warmte van het lichaam van de hond en het ritmische geluid van zijn ademhaling lieten James al snel in een diepe slaap vallen.
In zijn droom besloten James en Bobby een avontuur op de maan te ondernemen. Ze pakten hun ruimtepakken en gingen naar de raket die James’ vader in de achtertuin had gebouwd.
Terwijl ze door de wolken vlogen en de ruimte ingingen, keken James en Bobby uit het raam naar de sterren en planeten. Ze zagen een heldere, glimmende maan in de verte en vlogen erheen.
Toen ze op de maan landden, stapten James en Bobby uit de raket en op het zachte, grijze oppervlak. Ze sprongen en dansten over de maan, verkenden alle verschillende kraters en dalen.
Terwijl ze liepen, zagen ze een groep vriendelijke maanwezens die een spelletje hink-stap-sprong speelden. James en Bobby voegden zich bij hen, lachten en hadden een leuke tijd.
Maar plotseling klonk er een hard alarm. James en Bobby keken omhoog zagen een gigantische meteoriet die op de maan afkoerste! Ze grepen snel hun ruimtepakken en schoten terug in de raket, net op tijd om de baan van de meoriet te ontsnappen.
Toen ze terugvlogen naar de aarde, konden James en Bobby niet wachten om hun moeder en vader alles te vertellen over hun geweldige avontuur op de maan en hun ontmoetingen met schattige kleine buitenaardse wezens.
Toen James’ ouders de volgende ochtend wakker werden, waren ze verbaasd om James en Bobby samen te vinden, allebei diep in slaap. James vertelde hen alles over de beste droom van zijn leven, gevuld met magische avonturen op de maan en ontmoetingen met schattige kleine aliens.
Vanaf die dag was James nooit meer bang om naar bed te gaan. Elke avond zouden hij en Bobby knuffelen en James zou in slaap vallen, dromend van al de prachtige avonturen die ze in zijn dromen zouden beleven. En elke ochtend werd hij wakker met een grote glimlach op zijn gezicht, klaar om zijn ouders te vertellen over de geweldige plekken waar hij en Bobby waren geweest terwijl hij sliep.
